Wonen en werken in Nieuw Zeeland
Kuala Lumpur
We zijn in Kuala Lumpur en zijn vastbesloten om de Twin Towers te bezoeken maar we hebben niet veel tijd. Het verkeer is een chaos en binnen enkele uren vliegen we door naar Auckland in Nieuw Zeeland. We zijn een maand in Nederland geweest en tijdens onze tussenstop in de hoofdstad van Maleisië moeten we dan maar in een ander deel van de stad iets van de oriëntaalse cultuur opsnuiven.
Terug op Happy Monster
Eindelijk komen we aan in Auckland en doodmoe en stappen in ons busje. Om de rit zo veilig mogelijk te houden rijden we om de beurt een half uurtje. Eenmaal terug in Opua is het een heerlijk gezicht om onze Happy rustig tussen de palen te zien liggen. Doodmoe vallen we in ons eigen bedje in slaap.
We pakken het leven aan boord weer op en maken nieuwe plannen. Happy moet hoognodig uit het water want het roer moet gerepareerd worden. We zijn er destijds veilig mee in Nieuw Zeeland aangekomen maar het loopt vreselijk stroef, het sturen gaat enorm zwaar. Zo kan het echt niet langer.
Roerkoning
We maken een afspraak met Asbey's Boatyard en al snel kunnen we de wal op. Na allerlei verhalen over vastzittende roeren waren we een beetje bang dat ook ons roer niet zou meewerken maar gelukkig viel dat erg mee. Met slechts een klein beetje wrikken kwam het roer uit de roerkoning. Ook de schade viel reuze mee, een gebrek aan vet was de oorzaak van de ellende. Het beetje vet dat er nog zat was oud en opgedroogd. We dichten een gaatje dat aan de buitenkant langs de roerkoning wat water door liet en we schuren de binnenkant met heel fijn schuurpapier licht op. Met heel veel nieuw vet het roer er weer in en het loopt weer als een zonnetje. Voortaan wat vaker het vetpotje bijvullen en aandraaien.
Keutel
We maken ook van de gelegenheid gebruik om eindelijk eens iets aan de lelijke afgevende verf van de rode banden op de romp te doen. We krijgen advies van een Belgische zeiler die in België een schildersbedrijf heeft gehad en na een dagje winkelen in Whangarei komen we terug met een grote pot “Happy Monster rode” verf, enkele rollen afplaktape, rollers en kwasten. Eerst poetsen we de hele romp, plakken vervolgens de afplakband met chirurgische precisie langs de rode banden en dan kan Dory aan de gang. Hans heeft in het verleden al een verfverbod gekregen want hij is veel te ongeduldig en maakt alleen maar druipers. Het resultaat is oogverblindend, Happy glimt weer als een keutel in de maneschijn.
Solliciteren
Hans heeft nog geen baan gevonden als web developer dus, na veel overwegingen besluit Dory een e-mail te sturen naar het grootste audiciënsbedrijf van Nieuw Zeeland, Bay Audiology, hopende op een baan in een plaats waar we op onze boot kunnen blijven wonen. Tot onze grote verbazing krijgen we de volgende dag al een antwoord en wordt Dory uitgenodigd om naar Hamilton te komen voor een gesprek en een test.
We laden Bussy in om een paar dagen te kamperen en vertrekken naar Hamilton. Het blijft een exotisch gevoel om langs al die plaatsen te rijden met Maori-namen. We komen langs Kawakawa, Ruapekapeka, Hukerenui, Hikurangi, met de afslag naar Tutukaka en Whangarei, dat je uitspreekt als Vangarei. Destijds heeft iemand alle plaatsnamen in het Maori opgeschreven en heeft hij “wh” geschreven als je “v” zegt, Joost mag weten waarom.
Grote schrik
Rijdend langs al deze exotische namen en door het geweldige Nieuw Zeelandse landschap komen we uiteindelijk in Hamilton aan. De afspraak is pas de volgende dag dus we slenteren op ons gemak door de stad als opeens Dory's mobieltje afgaat. Of ze niet vanmiddag al op de afspraak kan komen!! Oeps, grote schrik, Dory’s haar is ongewassen, haar voeten vuil, haar nagels nog niet gelakt, enzovoorts enzovoorts. Ze lijkt wel een zwerver! In hoog tempo wandelen we terug naar de camping. Hans krijgt over de telefoon instructies hoe hij op de plaats van de afspraak moet komen terwijl Dory in een half uurtje probeert het beste van haar uiterlijk te maken. Een uur na het telefoontje stapt ze tiptop een winkel van Bay Audiology binnen. Daar ontmoet ze Steve en een beetje zenuwachtig voor alle technische vragen wacht ze af. Maar het gesprek gaat niet over kennis, ze praten alleen maar over Dory's jarenlange ervaring die ze heeft als audiciën. Solliciteren was dus een makkie en twee dagen later krijgt Dory op het hoofdkantoor de bevestiging dat ze een baan heeft en volgende week kan beginnen met een introductie cursus. Daarna zal ze gaan werken in Thames en Pukekohe, plaatsen waar we helaas niet op de boot kunnen wonen.
Vermoeiend
De eerste week van Dory's introductiecursus is in Auckland en er is voor haar een vlucht geregeld om van Kerikeri naar Auckland te vliegen. Daar heeft ze een hotelsuite die minstens tien keer zo groot is als de boot en dan ook nog helemaal voor haar alleen, twee slaapkamers, twee badkamers, een grote keuken met eettafel, en natuurlijk een zeer ruime woonkamer. Het is moeilijk om te kiezen waar je gaat zitten in zo’n appartement.
Elke avond ergens eten in een restaurant is natuurlijk wel even wat anders. Maar elk voordeel heb natuurlijk ook z'n nadeel. Hele dagen in het engels een cursus volgen en in de avond met drie nieuwe, engels sprekende collega’s uit eten betekent dat het zwaar vermoeiend is en geen warme schouder van Hans om in de avond op te rusten. Na 5 dagen was de batterij dan ook echt leeg. Wat een genot is het dan om, als het vliegtuig is geland, Hans weer te zien en samen op Happy te genieten van het weekend.
Ondertussen vragen we ook werkvergunningen aan en laten we ons daarvoor medisch keuren.
Ons huis
Pukekohe en Thames liggen ver van Opua af en we voelen ons genoodzaakt om Happy te verhuizen. Via Great Barrier Island varen we naar een jachthaven in de buurt van Auckland, Pine Harbour Marina. Per email informeren we of we daar op de boot kunnen wonen totdat we een huis gevonden hebben en dat blijkt geen enkel probleem te zijn. Helaas blijkt, als we daar aankomen, dat de juffrouw aan de balie, die daar pas enkele dagen werkt, de regels niet goed kent. We mogen er niet op de boot wonen. Dory's gulle werkgever betaalt voor ons nog eens twee weken in een hotel.
Terwijl Dory langzaam went aan een werkend bestaan is Hans opzoek naar een huurhuis. Gelukkig is er in Nieuw Zeeland absoluut geen woningnood en binnen twee weken is dan ook het ideale huis voor ons gevonden. Dicht bij het centrum van Pukekohe, een mooie houten vloer, open haard, twee slaapkamers, betaalbaar maar niet gemeubileerd. Tsja, wat nu? Waar halen we de meubels vandaan? De hoteleigenaar had toevallig nog een bed over en het komt hem wel goed uit als wij het voorlopig gebruiken zodat hij het niet hoeft op te slaan. Een tweedehands, lelijk bankstel met zogeheten lazyboys kost ons slechts 99 dollar en een leuke rotan eettafel met vier bijbehorende stoelen scoren we voor 200 dollar. We kunnen zitten en slapen en zoeken verder voor meer spullen bij garage verkopen.
Met nog een bureau, een televisie op een kastje en een ontvochtiger wordt ons huisje redelijk compleet en hebben we alles om in een vast ritme te komen. Het zeilersleventje laten we voorlopig even achter ons.
Deel dit met anderen via je Facebook profiel