Terug op Happy Monster

Huis moet leeg

Na negen maanden als landrotten in ons huis in Pukekohe te hebben geleefd wordt het hoogtijd om het cruisersleven weer op te pakken en op onze boot te gaan wonen. Dory regelt op haar werk dat ze in januari en februari kan werken in de buurt van de marina in Opua, dus niets houdt ons nog tegen om van de kerstvakantie een prachtig vaarvakantie te maken. Maar eerst moet onze tweedehandse inboedel een weg vinden naar een nieuwe eigenaar. En hoe doe je dat, hier in Nieuw Zeeland? Je organiseert een garage-sale. Aangezien alle garage-sales op een vroege zaterdagochtend worden gehouden staan we de zaterdag voor Kerst heel vroeg op. Rond half zeven beginnen we om alles naar buiten te dragen en uit te stallen in de voortuin. Ons huis staat op een drukke kruising en al snel komen enkele belangstellenden kijken. De kleine dingen zijn al snel verkocht. Rond een uur of elf hebben we alleen de wasmachine en de koelkast nog over. Die kunnen we de maandag erop aan de tweedehands-winkel verkopen. Ook het lelijke bureau dat we negen maanden eerder voor 30 dollar (15 euro) kochten staat er nog. Moeten we dat ding dan maar weer naar binnen slepen? Nee toch?? En wat dan?? De nieuwe bewoner zal het zeker niet willen hebben. Weet je wat? We plakken er een briefje op “Desk For Free” en laten het gewoon lekker in de tuin staan. Die zaterdagavond komen we terug van een feestje en hoopvol rijden we onze straat in. Dat bureau zal wel weg zijn, dachten we, maar helaas, het afzichtelijke, uit inmiddels door vocht uitgezette spaanplaat opgetrokken “Desk For Free” staat er nog steeds. Als Hans de volgende ochtend wederom hoopvol uit het raam kijkt kan hij zijn geluk niet op. Een lege tuin, zonder Desk for Free. Jippie!!!

Dory's laatste werkdag is de dag voor Kerst en dan moeten we al onze eigen spulletjes in de auto gepropt zien te krijgen. Net als vijf jaar geleden lukt dit maar net en voor de laatste keer trekken we de deur van ons huis in Pukekohe achter ons dicht. Op naar Happy Monster.

Kerst op de boot

Daar staan we dan, eerste Kerstdag met een overvolle auto, matrassen op het dak gebonden omdat die er niet meer in pasten. Dan komt de grote vraag hoe dit in vredesnaam allemaal weer in de boot moet passen. We beginnen met de spullen die duidelijk een plekje hebben en na verschillende keren met de dinghy op en neer varen blijven er alleen nog wat spullen in de auto achter die we voorlopig niet nodig hebben. Voor het Kerstdiner zijn we uitgenodigd bij Sue, een collega van Dory. Zij woont in een mooi huis met prachtig uitzicht op de Kawakawa Baai. 's Avonds breng Sue ons weer naar de boot en onze auto logeert een tijdje bij haar totdat we hem weer komen ophalen. Twee dagen later varen we bij hoog water de ondiepe rivier weer af maar hoe hoog het water ook is het mag niet baten, ook nu komen we heel even vast te zitten. Maar dan is er open water, prachtige eilanden en veel mooie ankerplekjes. In deze vakantie willen we Great Barrier Island leren kennen en na een nachtje ankeren in “Man 'O War Bay” komen we aan in de baai van Port Fitzroy. Dory heeft de afgelopen 9 maanden zonder vakantie onafgebroken gewerkt en zij heeft dan ook echt het ultieme vakantiegevoel. We maken mooie wandelingen, huren een dag een auto, tuffen het hele eiland rond en genieten van het prachtige zomerse weer. Kerstvakantie in de zomer, het blijft vreemd, het kerstgevoel ontbreekt volledig.

Thuis komen

Op oudejaarsdag vertrekken we weer van Great Barrier Island en varen de hele nacht door. Heel in de verte zien we af en toe een vuurpijl oplichten en precies om twaalf uur ontkurken we een klein flesje champagne. Dit is onze tweede Oud en Nieuw op het water, de eerste keer was toen we de Atlantische Oceaan overstaken. We ankeren de volgende morgen in de baai van Whangamumu, vlak bij de Bay of Islands. We hebben nog een paar dagen voordat we de marina in Opua in kunnen. We verkennen een oud en verlaten walvisstation en genieten van de dolfijnen die een prachtig schouwspel geven. Maar dan is de vakantie toch echt voorbij en moeten we door naar de marina, waar we een plekje gereserveerd hebben. Het is luxe om zo van de boot te kunnen stappen en onze dinghy niet te hoeven gebruiken. Dit is de derde keer dat we hier zijn en we voelen ons al snel weer helemaal thuis. Al de maanden in Pukekohe hebben we niet echt veel contacten gehad, maar hier in de haven kunnen we niet rond lopen zonder overal even een praatje te maken. Het cruisers-leven is weer begonnen! Dory werkt nog in twee verschillende winkels in Whangarei en Kerikeri terwijl Hans op de boot klust. Hij begint met het installeren van de watermaker en lift een stukje van ons potdeksel (houten rand aan de zijkant van de boot) zodat we eindelijk weten waarom onze scepters, waar de zeerailing aan zit, zo los staan. Het blijkt minder ernstig dan we vreesden maar het is toch wel een hele klus om alles weer terug te monteren. We hebben een professionele timmerman ingehuurd om onze keuken op te knappen. Het oude gifgroene aanrecht wordt verfraaid met een mooie formica bovenlaag in een natuurlijke kleur, we laten tegeltjes schilderen, kopen een nieuwe kraan en al het houtwerk wordt weer als nieuw. De trap in de kajuitingang waar het fineer als oud papier vanaf bladdert, wordt in z'n geheel vervangen. Zo wordt Happy Monster bijna een glamourboot.

Bezoek uit Nederland

Dory neemt een vrije dag, en we aanvaarden de tocht naar Warkworth waar we Jacques, Gea en Ischa gaan ontmoeten. We doen onze favoriete tussenstop bij de Dutch Deli om onszelf te verwennen met drop, hagelslag en echte Hollandse kaas. Dan krijgen we een paniek telefoontje dat ze vast zitten in Auckland omdat Jacques te lang is voor de auto en niet vier weken opgevouwen wil zitten. We rijden toch maar gewoon door, en ja hoor een slimme Kiwi heeft het uiteindelijk toch voor elkaar gekregen om de stoel verder naar achteren te zetten. Het is fantastisch om weer iemand te zien van onze oude vriendenkring. We halen wat boodschappen en Gea en Jacques trakteren ons op pannenkoeken in hun prachtige appartement dat ze gehuurd hebben. We worden op de hoogte gebracht van alle wel en wee van onze vrienden. Ze maken ons ook nog blij met een Nederlands boek en wat plastic bekers waar we om hadden gevraagd, en 's avonds rijden we helemaal vol met verhalen over Nederland weer drie uur terug naar Opua.

Klussen klussen klussen

Als Dory stopt met werken houdt zij zich ook fulltime met de boot bezig. We zullen jullie niet vermoeien met alle verschillende dingen die we doen maar houden het bij het beschrijven van een willekeurige dag. We staan rond acht uur op. We ontbijten, lezen nieuws en skypen soms met familie of vrienden. Om negen uur proberen we aan de gang te gaan. Meestal doen we een moeilijke of grote klus in de morgen bijvoorbeeld het opplakken van de zonnepanelen op de nieuwe harde buiskap, of het neerhalen van de paal en het hekwerk waar onze windmolen op zit. Om elf uur is er cappuccino en dan gaan we weer verder. Schuren, schoonmaken van kleine dingen, antislip op de trap plakken enzovoort. Om 1 uur eten we een boterham en daarna gaan we meteen weer verder. Rond een uur of vier zijn we meestal niet meer fit genoeg om nog echt wat aan te pakken maar dan doen we het denkwerk. Wat moet er nog gebeuren en hoe gaan we het doen. Hans moet soms ook nog wat programmeer werk doen voor een vriend in Nederland en Dory doet wat kleine poets klussen en zorgt voor het eten. Soms wordt het werkritme onderbroken door een ritje met ZigZag, onze auto, bijvoorbeeld voor het wegbrengen van de zeilen of het ophalen van de net gegalvaniseerde ankerketting met anker.

De dagen vliegen om en het is alweer Pasen. Woensdag hijsen we Happy uit het water voor nieuwe antifouling en een gat in de romp waardoor de watermaker straks het zoute water aan kan zuigen.