Van Fiji naar Vanuatu

Het cycloonseizoen is weer over. We gaan weer zeilen. Ruim een half jaar heeft Happy Monster in Savusavu gelegen en nu gaan we natuurlijk eerst naar Koro om te zien hoe onze net geplante fruitbomen het doen. Er zullen ook een paar bomen moeten wijken om ruimte te maken voor ons toekomstige huis. In Savusavu hebben we Lynda ontmoet, zij zou als bemanning meevaren op een ander jacht maar door talloze gebreken aan die boot komt er niet veel van zeilen dus gaat Lynda met ons mee naar Koro, niet als bemanning maar als gast. Zo krijgt ze in ieder geval ook nog iets anders dan Savusavu te zien.

Het is een prachtige dag als we de mooring verlaten en koers zetten naar Koro, eerst met de motor maar later gaan toch de witte lappen omhoog. Na een half jaar voelt het toch wel weer heerlijk om Happy in beweging te hebben. Halverwege de middag komen we aan in Dere Bay, waar we een mooring op kunnen pakken.

Bomen

Onze conditietraining begint weer. Elke dag lopen we naar boven om op ons landje te komen. De eerste paar dagen is dat erg vermoeiend. We bevrijden onze nieuwe fruitboompjes van een alles overwoekerende klimplant en bepalen welke bomen moeten worden omgezaagd. In Fiji worden deze bomen Waiwai-bomen genoemd en ze groeien als onkruid. Men zegt dat ergens in de jaren vijftig de zaadjes via de poep van koeien ongewild hier zijn terecht gekomen.

Elke keer als we op een van de vele stenen op ons land zitten voelen we ons er meer en meer gelukkig. Dit plekje op de wereld voelt al bijna als thuis.

We organiseren iemand met een kettingzaag. Het is even puzzelen, want de meeste kettingzagen in het dorp zijn kapot, maar Apelli helpt ons uit de brand. Voor honderd fiji-dollar (ongeveer 42 euro) komt hij een dagje zagen. Er wordt enigszins verbaasd gereageerd als we vertellen dat we erbij willen zijn maar het is OK. Hij komt op de afgesproken dag met drie hulpjes en later komt er nog meer familie kijken. Als de laatste boom bijna om is lopen wij naar het huis van de buurman om wat drinkwater te halen. Als we terugkomen heeft zich een drama voltrokken. Waarschijnlijk vanwege het vele publiek is Apelli met de laatste boom wat onvoorzichtig geweest en heeft hij een tak op zijn schouder gekregen. Zijn twee hulpjes zijn meteen begonnen met masseren. Typisch voor Fiji dat alle pijn wordt gemasseerd. Gelukkig knapt hij snel op en kan hij weer lopen. Later wordt er door de dokter geconstateerd dat er niets gebroken is. Hij wordt dagelijks gemasseerd en mag drie weken zijn arm niet gebruiken.

Video Star

De omgezaagde bomen laten we liggen. Omdat we pas over twee jaar weer terugkomen zal alles merendeels zijn verrot en wat er dan nog van over is ruimen we tegen die tijd wel op. Het uitzicht op de oceaan is geweldig en we hebben nu de ruimte om met een lint de basis van ons huis uit te zetten.

Na dit bomen-omzaag-avontuur met ons te hebben meegemaakt gaat Lynda midden in de nacht met een taxi naar de veerboot, die haar terug brengt naar Savusavu. Het was ontzettend gezellig om haar aan boord te hebben maar vanwege de afmetingen van onze boot ook weer erg fijn om meer ruimte te hebben.

Ondertussen is Joe op Koro gearriveerd en samen met hem bepalen we waar de oprijlaan gaat komen die naar ons huis gaat leiden. Het eerste deel gaan ze dit jaar al maken omdat er veel grond verplaatst moet worden zodat het de komende twee jaar goed kan inklinken.

Ook moet de beloofde Koro song worden opgenomen door Joe. Dus wordt Hans in nette kleren gehesen en in verschillende sessies wordt er gefilmd. De montage met andere stukjes film over het prachtige eiland van Koro geeft een schitterend resultaat. Kijk maar eens op deze link naar de video.

Dan moeten we nog één belangrijke zaak regelen. We moeten iemand hebben die gedurende de komende twee jaar voor onze jonge boompjes gaat zorgen. We denken dat eens per maand een dagje voldoende is om de klimplant te bestrijden. We hebben bij onze vijf fruitbomen ook een gekregen avocado en mango geplant en de kleine in Savusavu gekochte sandalhout gaat ook in de grond. Onze keus is gevallen op Pa, hij zorgt ook voor twee andere percelen in de buurt en lijkt een betrouwbare kracht. Kelly en Xavier gaan zorgen voor zijn betaling en we laten geld achter voor het eerste jaar. Alles lijkt nu geregeld en met de belofte aan iedereen dat we over twee jaar terug komen vertrekken we naar Suva.

Suva, de grote stad

We pakken na een nachtje door varen een mooring op bij Lami, net buiten Suva. Vanuit hier kunnen we dagelijks met de bus de stad in. De drie belangrijkste zaken die we moeten regelen zijn een visum voor Australië, de papieren van ons landje en het optoppen van de boot voor Vanuatu waarvan men zegt dat alles daar veel duurder is. Elke keer als we in de stad zijn drinken we cappuchino bij Gloria Jeans en regelen een paar zaken. Na een paar dagen om een tweedehands gitaar en een ukulele te hebben heen gedraaid besluiten we op de laatste dag in de stad om beiden dan toch maar te kopen. De Ibanez gitaar inclusief koffer was zo goedkoop dat we hem niet konden laten staan en de ukulele blijkt al gauw een groot succes omdat Hans er dagelijks op speelt. Klein, handzaam, altijd bij de hand, geen sta in de weg en makkelijk om mee aan wal te nemen.

De boot is opgetopt met eten, gas en brandstof en we zijn klaar om te vertrekken, maar op de laatste dag gooit een onverwachtse depressie roet in het eten, en omdat het hier bij Suva meer regent dan dat de zon schijnt willen we toch wel weg. In plaats van te vertrekken naar Vanuatu besluiten we om nog even in Fiji te blijven en naar Musket Cove te varen, alwaar het aanzienlijk minder regent.

Toeristen paradijs

Musket Cove is de plek in Fiji waar veel zeilboten eindeloos verblijven, en wij zijn er nog nooit geweest. We pakken een mooring op bij witte strandjes en dure resorts en we wachten twee dagen tot het weer opklaart. Dan besluiten we om nog een weekje te genieten van dit luxe vakantieoord. We mogen als cruisers gebruik maken van een zwembad en ook de douches en wasmachines staan tot onze beschikking. We wandelen over witte stranden en drinken biertjes in de bar op het strand. Behalve de boot Drifter met Arnold en Coby komen we ook Lynda weer tegen. Ze zit nu als bemanning op een grote catamaran. Met z'n allen hebben we een heerlijke tijd.

Lautoka naar Anatom (of Anytheum) in Vanuatu

We moeten naar Lautoka om officieel bij de douane en immigratie uit te klaren en nieuwe voorraad in te slaan. We ankeren vlak bij de stad en in twee dagen hebben we alles geregeld. We kunnen eindelijk vertrekken. Het is een zware tocht, de wind komt schuin van achteren, de golven zijn hoog, we schommelen behoorlijk en zijn goed zeeziek. Op de vierde dag is de zeeziekte nagenoeg over maar dan zijn we ook op de plaats van bestemming. We gooien ons anker in een prachtige baai en checken in in Analcauhwat (of zoiets).