Vakantie in Noorwegen

Na de zeer geslaagde bruiloft van de broer van Dory komen we op zondag op de boot in Lemmer. De volgende dag vertrekken we om zo dicht mogelijk bij de Afsluitdijk te komen. Tegen de wind kruisen we om Vrouwenzand heen. Het gaat daarna erg lekker en we besluiten om helemaal door te varen naar Makkum. Omdat we pas om een uur of acht aankomen in Makkum en de volgende dag weer vroeg willen vertrekken, hoeven we van de havenmeester geen toeristenbelasting te betalen. "Jullie hebben toch geen tijd om toerist te zijn" zegt-ie met een brede smile.

Windkracht tien

De weerberichten vertellen ons die avond al dat er een storm op komst is. We vertrekken toch de volgende dag (dinsdag) en er heerst op de Waddenzee een soort stilte voor de storm. Het water is zo glad als een spiegel en een groot deel van de dag varen we op de motor. Op Vlieland hadden we sowieso een dag rust willen houden om de reis nog verder voor te bereiden met nog eens op de kaarten kijken en de waypoints in de GPS zetten. We raadplegen nog wat weerberichten en besluiten te vertrekken. De tocht verloopt zonder problemen en we liggen veilig in de haven van Vlieland voordat het slechte weer los barst.
Het worden uiteindelijk drie dagen waarin de zomerstorm met windkracht tien over Vlieland vliegt. We lopen elke dag op en neer naar het dorp om email te checken en vooral om alle weerkaarten te bestuderen. Het is koud en nat en we popelen om te vertrekken.

Al op de Noordzee wijd en koud

Uiteindelijk vertrekken we zaterdag als er na de storm nog steeds erg hoge golven staan op de Noordzee, maar in de wetenschap dat het zal verminderen vinden we het verantwoord.
Deze keer steken we probleemloos de verkeersscheidingsstelsels over en zijn we blij als we verder van huis zijn dan vorig jaar. s'Avonds warmen we wat overgebleven macaroni op en daarna wordt Dory zeeziek. We gaan toch gewoon drie uur op en drie uur af en Hans voelt zich ook misselijk worden. Zolang we aan dek zitten en voor ons uit kunnen kijken voelen we ons wel aardig goed. Maar bij het uithalen van al die kunstjes die nodig zijn om naar de wc te gaan (zwemvest uit, jas uit, tuinbroek naar beneden, nog een jasje uit, nog een tuinbroek naar beneden) komt de misselijkheid vaak weer opzetten.
Het is best wel wennen aan het systeem van drie uur op en drie uur af. Daardoor valt het slapen in de zeekooi de eerste nacht niet mee.
De volgende ochtend kunnen we eindelijk lekker zeilen en ondanks de onrustige magen genieten we volop. Als het in de avond donkerder wordt duurt het even voordat we ons realiseren dat er mist opgekomen is. En als we dan uiteindelijk de radar aanzetten blijken er allemaal boten om ons heen te varen. Een visser zit zelfs vlak voor ons. We kunnen net op tijd zijn netten die hij sleept ontwijken.
De derde dag op zee beginnen we ons allebei beter te voelen, maar als dan s' avonds de wind weer aantrekt wordt Hans toch weer zieker. Het is een heerlijk gevoel dat Happy Monster ons zo goed beschermt in de hoge golven. We krijgen allebei nog meer respect voor ons bootje. De wind begint uiteindelijk met meer dan zeven Beaufort te blazen en ook al zijn we inmiddels vlakbij, we durven midden in de nacht Mandal niet aan te lopen.

Aankomst in Noorwegen

We varen een stukje heen en weer langs de kust en bij het krieken van de dag gaan we uiteindelijk richting Mandal. Na de vlakke kust van Nederland is deze kust met al die rotsen wel een heel ander gezicht. De geleidelichten zijn veel kleiner dan we verwachten en we zoeken moeizaam onze weg naar binnen. Het is een heerlijk gevoel dat na al het beuken, schommelen en rollen van de afgelopen uren het water onder Happy Monster weer rustig is geworden. Ook onze magen stellen dat zeer op prijs. Wat zijn wij trots dat we dit hebben gepresteerd!
We leggen onze boot veilig aan de steiger midden in Mandal en gaan voor een paar uurtjes naar bed. Na anderhalf uur worden we gewekt door een parkeerwachter annex havenmeester. Later, als we bij de parkeerautomaat gaan betalen blijkt dat we niet de enige Nederlanders zijn die hier hebben aangelegd.
In de avond genieten we van een wandeling waarbij we prachtig uitzicht hebben over de baai waar we aan zijn komen varen.
Op woensdag gaan we op pad voor een nieuw pendulumzwaard voor Wendy, onze windvaan. Die blijkt namelijk afgebroken te zijn tijdens de harde wind van de laatste nacht. Alles is gelukkig dichtbij en van het kastje naar de muur lopend bereiken we eindelijk ons doel. Het stukje hout, keurig op maat gemaakt door een botenbouwer, behoeft alleen nog een paar laklagen maar daarvoor is nog alle tijd.

Ankeren

Donderdag vertrekken we om Kaap Lindesnes te ronden en met de voorspelde windkracht vier lijkt ons dat een prettig tochtje. Helaas ook deze keer pakt het weer anders uit en we krijgen windkracht zeven over ons heen. We laveren op weg naar Rosfjord er dwars tegen in. Gelukkig geen zeeziekte deze keer en in de avond liggen we in een klein haventje aan het eind van het fjord. We hebben nog een poging gedaan om te ankeren maar dat lukte niet. Het is ook handiger om dit te doen als je uitgerust bent want we moeten er nog heel erg bij nadenken. In de baaien in dit fjord waar we zouden kunnen ankeren blijken ook geen andere boten te liggen die ons tot voorbeeld kunnen dienen.
Op vrijdagochtend vinden we een prachtige plek waar we ons anker uitgooien. We komen helemaal tot rust en realiseren ons dat we echt in Noorwegen zijn. Na twee nachten in Rosfjord vertrekken we om bij een van de eilanden meer aan de kust opnieuw te ankeren. We vinden een eiland met een natuurlijke inham waar we in volledige rust genieten van de natuur. Twee dagen lang vermaken we ons hier. Het is erg lekker weer al begint de ochtend erg koud en kan je eigenlijk pas in de loop van de dag in zwembroek of badpak vertoeven. Het water is erg koud en aan een duik tussen de kwallen hebben we geen behoefte. Wel zorgt het minimonster (onze bijboot) voor vertier rond het grote monster.
Uiteindelijk is het tijd om de volgende kaap te ronden op weg naar het Flekkefjord. Over dit fjord is ons verteld dat het meer lijkt op de grotere fjorden in het noorden. En inderdaad als we na weer een dag tegen windkracht zes in, aankomen in het Flekkefjord dan treffen we hier een hoger en rotsachtiger fjord.

Terugtocht voorbereiden

We varen door naar het plaatsje Flekkenfjord en leggen aan midden in de stad. We hebben hier welliswaar geen stroomvoorziening, toiletgebouw en douches, maar we hoeven dan ook geen havengeld te betalen.
Bij de plaatselijke toeristeninformatie kunnen we internetten door gebruik te maken van de enige computer die er staat We zitten achter het buro van de medewerkster waardoor toeristen die binnen komen ons soms aanspreken. We bekijken weerkaartjes van het KNMI en het DMI (Deense Meteorologisch Instituut) en luisteren naar Duitse en Deense weerberichten, om het meest geschikte moment voor de terugtocht te bepalen. We besluiten nog te wachten.
We zitten soms in de zon of wandelen in de regen, maar genieten continu van het fraaie Noorse landschap. Wendy krijgt voor de terugweg niet alleen haar nieuwe pendulumzwaard maar ze krijgt ook nieuwe kogellagers in haar hoofd. Deze moeite wordt later beloond.
Dan op vrijdagavond besluiten we dat er niets meer is dat ons tegenhoud om een goede terugtocht te gaan maken. Het blijft spannend en als we Wim en Ans van de "Ticha" ontmoeten die veel slechtere weerberichten hebben gehoord twijfelen we even. Omdat het weerbericht op zaterdagochtend toch goed is vertrekken we.

Weer terug naar het vlakke landschap

De wateren rond de kust van Noorwegen, die we alleen nog maar met stevige wind hebben gezien, zijn spiegelglad en er is geen wind. Dus we tuffen rustig op de motor en eten ons rond. Dat blijkt ook nuttig want in de avond steekt de wind op en wakkert aan tot kracht zes en laat ons de komende achtenveertig uur niet meer in de steek. Hij komt schuin van achteren en Wendy die weer helemaal goed functioneert stuurt ons al die uren door de golven. Wij wisselen elkaar weer om de drie uur af en voelen ons allebei zeeziekerig. Niet erg maar geen zin om te koken en geen zin om binnen rechtop te staan. Zodra we binnen in het schip zijn moeten we liggen. Dan op maandagmiddag komen we aan op Vlieland. Het was fantastisch om deze oversteek te maken.
In het emailcafé op Vlieland zeggen we achteloos als de eigenaar ons herkent "Oh even op en neer naar Noorwegen geweest" en we barsten van de trots. Dit is het begin van onze grote reis, we kunnen het en durven het.
Na weer een dag verwaaid op Vlieland vertrekken we naar Lemmer. Het is voorbij helaas. Volgend jaar meer.

Fotopagina

Op de fotopagina staan nog veel meer foto's van deze vakantie in Noorwegen.