Barcelona
Vrijdagochtend 5 maart 2004. We staan om 4 uur op om op tijd op Schiphol te zijn. Binnen drie kwartier zijn we ter plekke en staat onze auto op de lang parkeerders plaats. Moet je in de ochtendspits eens proberen.
War on terror
Al voor we inchecken wordt onze bagage gecontroleerd met zo'n röntgenapparaat. Aan zijn houding en gelaatsuitdrukking te zien had de man achter dat ding er vast al een paar uur opzitten. Ik maak een foto van hem. Over het maken van die foto ontstaat wat discussie bij de bewaking, maar kennelijk besluiten ze dat wij eruit zien als onschuldige toeristen en ze laten ons met rust.
Als we door de gate lopen en onze paspoorten en handbagage wordt gechecked wordt ik volledig gefolieerd. 't Zal allemaal wel met de war on terror te maken hebben, denk ik.
Dos cerveza, por favor
Na twee uurtjes vliegen, wat zoeken op het vliegveld en een busrit van een half uur stappen we ons hotel binnen. Een prachtig hotel midden op de Ramblas. 't Kan niet mooier.
Nadat we ons hebben gesetteld in onze kamer wordt het tijd om de eerste stapjes in deze voor mij nog onbekende stad te zetten. Dory is gewapend met een ANWB boekje met een aantal wandelroutes. We kiezen voor een korte route langs een paar oude kerken en pleinen in de wijk Barri Gotic. Al gauw raken we de draad kwijt. De straatnamen in het boekje zijn absoluut niet te vinden. Weg met dat boekie. We vinden de bezienswaardigheden zelf wel. En ja hoor we lopen zomaar tegen het Picasso museum aan. Daarin vinden we allemaal schilderijen uit zijn vroege periode die we niet als Picasso's zouden herkennen.
Mijn conditie is al niet om over naar huis te schrijven en al gauw beginnen mijn voeten tegen te spartelen. Aan de boulevard vinden we een aardig terrasje en mijn eerste woorden Spaans zijn "Dos Cerveza, por favor". En ja hoor, de ober snapt het zowaar.
Die avond doen we ons tegoed aan gefrituurde kip bij een Kentucky Fried Chicken en ontdekken we dat tegenover ons hotel in het theater "Poliorama" een voorstelling van Mayumana draait. We bestellen kaartjes voor zaterdagavond en gaan moe maar tevreden naar bed.
Gaudi
Zaterdagochtend zitten we om half negen aan het ontbijt. Het buffet staat werkelijk vol met de meest uiteenlopende heerlijke dingen. Vandaag staat Gaudi op het programma. We bestuderen het kaartje met de metro-lijnen en met één keer overstappen komen we aan bij de Sagrada Familia. Men is al meer dan honderd jaar met de bouw van deze kathedraal bezig. Ik verwacht binnen een prachtige akoestiek aan te treffen maar niets is minder waar. Het dak zit er nog steeds niet op en binnen is het één grote bouwput. Men verwacht nog zeker twintig jaar bezig te zijn voordat deze kerk klaar is.
Er staat een hele lange rij mensen bij de ingang te wachten als wij weer naar het metrostation lopen om richting Parc Guell te gaan. Dit park ligt boven op een heuvel en is door Gaudi ontworpen als stadspark. Er staan enkele schitterende bouwwerken waaronder een zaal met honderd zuilen. Een fluitist staat in deze zaal op zijn dwarsfluit te spelen en zijn muziek galmt prachtig tussen de zuilen door.
Met de metro gaan we weer de stad in om een kijkje te nemen bij Casa Mila. Het is een bijzonder imposant gebouw met de voor Gaudi bekende ronde vormen. De hele constructie bevat geen draagmuren en rust op pilaren met dwarsbalken. Er staat een enorme rij voor de kassa en we hebben geen zin om achteraan aan te sluiten.
We besluiten om naar Plaça de Espanya te gaan. Vandaar heb je een prachtig zicht op Palau Nacional, een schitterend paleis dat werd gebouwd voor de wereldtentoonstelling in 1929.
Voordat we naar de voorstelling van Mayumana gaan geven we eerst de voeten wat rust in ons hotel. Dan steken we pijlsnel de Ramblas over want het regent pijpenstelen en nemen plaats op ons plekje op het balkon in het theater. De show van Mayumana is werkelijk fantastisch. Trommelend op vaten en vuilnisbakken, met hun handen gewoon op de tafel, afgewisseld met humor en dans, spelen ze anderhalf uur aan één stuk door. Wat een ritmiek. We zijn er allebei zeer van onder de indruk.
Na de voorstelling eten we in een restaurant en gaan terugkijkend op een geslaagde dag tevreden ons bedje in.
Weer moeie voeten
Zondagochtend wandelen we naar de jachthaven want we moeten natuurlijk even bootjes kijken. Maar dat is niet de enige reden want we nemen de kabelbaan naar Muntania de Montjuïc, een heuvel die vanuit bijna elke plek in de stad zichtbaar is. De kabelbaan gaat niet verder dan halverwege en we gaat te voet verder. Volgens Dory, die ik inmiddels als mijn privé reisleider zie, moet er nog een kabelbaan zijn en ja hoor. Een klein kabelbaantje gaat helemaal tot aan de top naar Castel de Montjuïc, een in de 17de eeuw gebouwde vesting waarin nu een militair museum is gevestigd. We zijn allebei niet van die museumdieren dus na een rondje om de vesting beginnen we aan de wandeling naar beneden.
Time flies when you're having fun en het is inmiddels een uur of twee als we weer in de stad zijn. We eten even wat bij een Burger King en hebben allebei te moeie voeten om nog meer te lopen. Dan is daar de Bus Touristic, een dubbeldekker waarvan ze het dak hebben vergeten te monteren. Even lekker de toerist uithangen en lekker door de stad gereden worden. Zelfs het stadion van FC Barcelona wordt niet overgeslagen, althans, dat was de bedoeling. Maar het is zondagavond en Barcelona speelt die avond thuis. Er is geen doorkomen aan en de chauffeur besluit om maar een stukje af te snijden.
De rit duurt meer dan drie uur en tegen het einde wordt het best wel koud. Ook een plaatsje beneden in de bus biedt niet echt meer warmte maar we houden vol.
Die avond eten we tapas, vergeten er port bij te drinken, genieten nog wat van straatmuzikanten en liggen redelijk vroeg in bed.
Weer naar huis
Het is maandag en we moeten weer naar huis. Na bijna twee uur vertraging vertrekt eindelijk ons vliegtuig en om een uur of vier zijn we op Schiphol. Dory ziet al heel snel onze koffer op de lopende band en binnen drie kwartier zitten we in de auto. Zo snel hebben we dat nog nooit gedaan. Eenmaal thuis genieten we van de foto's en schrijft Hans een verhaaltje voor op de website.
Foto's
In het foto-archief staan meer foto's van Barcelona.