Hoe een wereldreis begint
Na vijf jaar voorbereiden is het heel bijzonder om uiteindelijk onze thuishaven uit te varen. Meer dan veertig mensen waren speciaal hiervoor naar Lemmer gekomen om ons uit te zwaaien. 
We hadden een fles helium geregeld waarmee we een aantal ballonnen vulden. Op een teken van Dory liet iedereen zijn of haar ballon gaan. Het was een prachtig gezicht.
Onderhoud aan de motor
En nu zou er iets moeten veranderen in ons leven maar alles voelt nog heel gewoon. Net een lange vakantie waarin we iedere dag druk zijn met werken aan de boot.
We gaan eerst naar Workum in Friesland om met een monteur een dag aan de motor te sleutelen. We kijken hem de hele dag op de vingers en luisteren naar alle adviezen. We leren heel veel meer over onze motor. Hij stelt ons ook gerust dat ons dieseltje nog jaren mee kan gaan. We voelen ons erg lekker nu dit ook weer is gebeurd en varen door de ondiepe Friese wateren naar Warns.
Zout water onder de kiel
Onze wereldreis lijkt in Warns te beginnen met wachten op goede wind. We willen naar Den Helder maar vanwege de wind wordt het Enkhuizen. Daarna liggen we twee nachten in de Sixhaven, pal achter het centraal station in Amsterdam. Nog één keer een dagje winkelen.
Dan is het eindelijk zover. Via IJmuiden varen we de Noordzee op met Scheveningen als bestemming. De volgende dag vertrekken we vroeg want we willen naar Vlissingen. Dat is ongeveer tien uur zeilen. Eindelijk zijn we op plaatsen waar wij met "Happy Monster" nog nooit eerder zijn geweest. Maar wanneer begint dat wereldreis gevoel nu? Het voelt nog steeds als vakantie.
Mazzel
In Vlissingen ervaren we dat beschermengelen ons goed gezind zijn. Zusje Margriet mailt dat er een bankpas en een ICC (een internationaal vaarbewijs) binnen zijn gekomen. Van een vriend die in Vlissingen woont mogen we een auto lenen. We rijden een dagje op en neer naar Arkel en daar blijkt dat er ook nog een belasting formulier is dat door Hans ondertekend moet worden. Dus we prijzen ons weer heel gelukkig en rekenen erop dat dit echt de allerlaatste dingen zijn die we in Nederland moesten doen. We vertrekken nu naar de volgende geplande haven: Oostende. Eindelijk in het buitenland.
Geen water onder de kiel
In Oostende was de planning om "Happy Monster" uit het water te laten tillen om antifouling aan te brengen. De havenmeester doet ons al snel van gedachten veranderen en wijst op een plateau dat met laag water boven water komt en met hoog water zeker 1,80 m diep moet zijn. We varen erop met hoog water en op advies van de havenmeester leggen we "Happy Monster" met verschillende lijnen vast zodat hij niet kan scheefzakken. We bonken met de kiel al snel tegen het plateau en trekken de lijnen steeds strakker. Hans wordt op de fiets van de havenmeester naar een goede verfzaak gestuurd waar hij de giftigste antifouling koopt die er te koop is. Als hij terug komt moeten we nog wachten totdat alle water onder de kiel is weggezakt.
Door het oog van de naald
We trekken laarzen en oude broeken en oude jassen aan, spuiten met een hoge drukspuit al het zout van het onderwaterschip en beginnen het zwarte spul erop te rollen. Met twee en een halve laag is de verf op. Nu maar weer wachten tot het water terug komt.
Rond negen uur is het water weer terug op het hoogste niveau, maar het voelt niet alsof ons schip drijft. We starten toch de motor en proberen eraf te varen, dat lukt niet. 
We krijgen het benauwd en willen er toch af voor de nacht. We weten dat het door de maanstand doodtij is. Dat betekent dat het water niet zo hoog en niet zo laag staat als bij springtij. Wat nu?
In de haven ligt een wedstrijdboot met een zestal stoere Belgische knapen en die waren niet te beroerd om een handje te helpen. Ook de schipper van de "Popeye" draagt zijn steentje bij. We trekken het schip scheef zodat de kiel los komt van het plateau en we geven vol gas achteruit. Het lukt! Oh nee, nu blijft "Happy Monster" halverwege steken. Zo kunnen we zeker niet blijven liggen. Het water begint alweer te zakken. Nu moeten we er echt af. Het zweet breekt ons uit. We hangen met z'n allen aan één kant van het schip en eindelijk komen we los. Het had ook geen 5 minuten langer moeten duren want dan was het water te ver gezakt. Dolblij drinken we met een aantal helpers een biertje. Deze klus is ook weer geklaard. Laat nu de wereldreis maar komen.
Engeland
We willen naar Engeland, maar met de wind uit het zuidwesten zullen we nog even moeten wachten. Dat geeft ons mooi de tijd om dit verhaal op de website te zetten.