Happy Monster: Sailing Around the WorldHappy Monster Logo
Happy Monster: Sailing Around the World

Onze route door NZ

Hier vind je twee kaarten van Nieuw Zeeland met de route die we met ons Happy Bussy hebben gereden.

Kaart met onze
route over het

22 februari 2008

Met Happy Bussy door Nieuw Zeeland

Aankomen in Nieuw Zeeland

De officiele zaken met de douane zijn afgehandeld en we liggen met Happy in Opua Marina in Nieuw Zeeland. Na bijna een jaar lang in het tropische gebied rond de evenaar te zijn geweest dragen we hier weer truien en lange broeken. s'Avonds is het zelfs zo koud dat de dikke fleece truien uit het vooronder moeten worden opgegraven. De beschimmelde truien die we tegen komen gooien we weg en dan blijven er nog genoeg over. We wisten niet dat we er zoveel bij ons hadden. Op het havenkantoor worden we aangesproken in het nederlands, da's makkelijk. De toiletten en douches zijn schoon en er hangt wc-papier, dat was voor ons de laatste tijd niet altijd zo vanzelfsprekend. Voor het eerst sinds lange tijd staan we weer onder de douche, toch wel een stuk lekkerder dan wassen in het water rond de boot. Je merkt aan alles dat we hier weer in een westers land zijn.

Ons Happy Bussy bij ArapuriNa een paar dagen rust is het tijd om plannen te maken want er moet vanalles aan Happy gebeuren. Maar er komen hier dagelijks meer dan tien boten binnen en ze hebben net als wij allemaal een hele lange klussenlijst. Aangezien we toch een half jaar hier blijven besluiten we om eerst eens lekker op vakantie te gaan, daarna is de drukte voorbij en hebben de bedrijven in de jachthaven vast wel weer tijd voor ons. We zitten in Blue Water Cafe als we aan de praat raken met Matthew, de eigenaar van het gezellige restaurantje. Wij leggen onze plannen uit om met een rugzak en een tentje door het land te trekken maar Matthew heeft een veel beter idee: koop een bestelbusje, gooi er een matras in en ga lekker overal in die bus slapen. Je mag hier vrij in de natuur kamperen, het is goedkoop en iedereen doet het op die manier.

Happy Bussy

We zitten in de bus naar Whangarei, de grootste stad in Northland, het gebied ten noorden van Auckland. De rit gaat over de SH1, een mooie route over heuvels en door dalen, het lijkt wel de Ardennen, werkelijk prachtig. Het idee om een auto te kopen moest even een paar dagen indalen maar we hebben de knoop doorgehakt. We zijn hier nog geen week en we gaan een auto kopen, wauw!! Je hebt hier trouwens wel een auto nodig want het openbaar vervoer is in dit deel van Nieuw Zeeland zo duur dat we voor een enkele reis naar Whangarei vijfentwintig dollar per persoon hebben betaald. Dat is voor met z'n tweeen meer dan 25 euro voor een uurtje in de bus zitten, die overigens ook nog eens meer dan een uur te laat kwam. Eenmaal in Whangarei aangekomen zoeken we eerst een schoenmaker om de zolen van Dory's gymschoenen te laten plakken. Het stroomt van de regen als we daarna langs enkele autodealers lopen en uiteindelijkt helpt de Ford-dealer ons aan een adres waar we ons "Happy Bussy" vinden. Een aardige dame bij die Ford-dealer bracht ons er zelfs naartoe zodat we niet weer door de regen hoefden te lopen. Ons "Happy Bussy" is een Nissan Serena uit 1991 en na het neertellen van ongeveer 1300 euro zijn we nog dezelfde dag de trotse eigenaar. Dan kopen we ook nog even een SIM-kaart voor onze, ooit in Nederland gekochte mobiele telefoon en we voelen ons helemaal thuis in Nieuw Zeeland, zelfs het weer werkt hier aan mee want het regent al de hele dag.

Klussen

Wat lijkt Hans een klein mannetje bij deze kauriboomIn de paar weken die dan volgen hebben we veel plezier met de andere zeilers waarmee we vanuit Tonga zijn overgestoken en we beginnen aan een paar klusjes. De boiler wordt stevig vastgemaakt zodat deze niet meer wiebelt op zijn plekje en de motorruimte voorzien we van nieuwe geluidsisolatie. Het oude isolatieschuim is half verteerd en laat veel gruis achter. Het nieuwe spul heeft een mooi glimmend laagje. We maken afspraken met de tuiger over het repareren van de scheurtjes in de mast en dan is het zover. Op 10 december leggen we de stoelen in ons Happy Bussy plat, we laden alles in wat we denken nodig te hebben en vertrekken in de stromende regen uit Opua.

Op weg

De eerste dag rijden we naar Whangarei waar vrienden van ons op de wal staan met hun zeiljacht. We eten bij ze aan boord en gaan daarna voor het eerst in ons Bussy naar bed maar na twee uur wentelen, draaien en last hebben van rugpijn moeten we concluderen dat die platgelegde stoelen toch echt wel een luchtbed nodig hebben. Dory is zo slim geweest om dat al over de stoelen neer te leggen dus we hoefden hem alleen maar op te blazen. Omdat het regent willen we niet uitstappen en we worstelen en kruipen over elkaar heen terwijl we het luchtbed oppompen en na een half uur is het hard genoeg en kunnen we weer allebei lekker slapen.

Het Noordereiland is prachtig en de glooiende hellingen met afwisselend weiland en bos doen sterk aan de Ardennen denken. We rijden over kronkelende wegen en het geeft ons een echt vakantiegevoel. Het op weg zijn met de auto is zo veel makkelijker dan met de zeilboot, alleen al het stoppen voor een supermarkt als we boodschappen nodig hebben is een groot gemak. We wandelen door een van de inmiddels zeldzame kauriebossen. De kaurieboom is een hele lange rechte boom die een enorme omtrek kan krijgen en is uitermate geschikt om bijvoorbeeld kano's en masten voor zeilboten van te maken. Dit heeft ervoor gezorgd dat veel kauriebossen zijn verdwenen en de plekken waar ze nu nog groeien worden dan ook beschermd.

De eerste twee dagen kamperen we op campings maar als we voorbij Auckland zijn zoeken we een plekje langs een rivier bij het dorpje Arapuri. Daar staan we samen met Graham en Gabrielle met hun campervan op een picknickplek. We leren van ze waar we goedkope of gratis plekjes kunnen vinden om te kamperen en hebben een gezellige avond met ze. We wandelen de volgende morgen een stukje in de omgeving van Arapuri, de natuur is erg mooi, het water helder en de varenbomen geven de natuur iets sprookjesachtigs.

Op weg naar Wellington

Op advies van Graham gaan we van de hoofdweg af bij Paekakariki (even oefenen en je zegt het zonder haperen) op weg naar een goedkope camping, het is een bochtige weg met enge afgronden aan de ene kant en rotsmuren aan de andere. Gelukkig weet Hans ons veilig omhoog te rijden en op de top worden we beloond met prachtige uitzichten. De camping was niet makkelijk te vinden en als we er aankomen zien we een veld vol schapen, een boer in een overall, met modderlaarzen aan legt ons uit waar we kunnen staan, de schapen lopen een veldje lager. Hier horen en zien we voor het eerst de Tui, waar ook het bier dat we graag drinken naar is genoemd. Het is een niet zo spectaculaire zwarte vogel met een heel bijzonder dubbel fluitje. Wellington gezien vanaf Oriental BayWe vragen de schapenboer verschillende keren of we kunnen betalen, hij zegt alsmaar dat hij daarvoor later terugkomt, maar als we de volgende ochtend willen vertrekken kunnen we hem niet vinden en gaan weg zonder betalen. Het bedrag van tien dollar hadden we graag betaald voor dit plekje tussen de schapen.

In het begin van de middag komen we aan in Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland, een grote drukke stad, maar goed bewegwijzerd waardoor we in een keer naar het "Te Papa" museum midden in het centrum rijden. In dit museum vindt je alles over de korte geschiedenis van het land, we leren hier bijvoorbeeld dat de Maori-bevolking pas ongeveer 800 jaar geleden vanuit Frans Polynesie vertrok en hier voet aan wal zette. Het museum is erg groot en gratis, dus we lopen er gedurende twee dagen in en uit. We genieten van de stad en met behulp van de Lonely Planet vinden we lekkere restaurantjes en leuke barretjes. De Matterhorn bijvoorbeeld, is een trendy bar waar je nooit in zou gaan als je deze drinkgelegenheid zou beoordelen op de buitenkant. Na 6 uur in de middag mogen we gratis bij het Te Papa museum parkeren en we slapen daar in Bussy op het parkeerterrein, tussen de andere campervans. Het enige toilet in de buurt is aan de overkant van een drukke weg in een benzinestation, dat voelt een beetje raar als je daar in de ochtend net uit bed je neus moet gaan poederen. Verder is het ideaal dat we hier midden in de stad kunnen staan. Wellington is werkelijk zo winderig als mensen ons hebben verteld, en als we volgend jaar hier in Nieuw Zeeland werk gaan zoeken, dan willen we niet hier in een winderige, onrustige jachthaven liggen. Het is nu zomer en best wel fris, we moeten er niet aan denken hoe het hier in de winter aanvoelt.

Aankomst op het Zuidereiland

Onze veerpont naar het Zuidereiland vertrekt midden in de nacht vanuit Wellington. Rond zonsopkomst komen we aan in Picton en rijden we de veerpont af de stromende regen in. We parkeren ons Bussy ergens langs de kant van de weg om nog even te slapen en gaan daarna op weg naar de Marlborough Sounds. De weg kronkelt langs het water en het uitzicht zou fantastisch moeten zijn maar alles is gehuld in regen en mist. Als we dan ook nog bedenken dat we te weinig diesel hebben om tot het eind en terug te gaan besluiten we om een verder bezoek aan dit prachtige gebied voor later te bewaren. We wijzigen de plannen en gaan via Nelson over de Takaka-pas.

Dory in het bos van de film Lord of the RingsOp weg daar naar toe vinden we een van de vele plekjes waar de Lord of the Rings is opgenomen, een bos met groen bedekte bomen. We maken er een wandeling, klauteren naar een grote grot en bij een uitzichtpunt zien we door de wolken heen de omgeving beneden in het dal. Na het dorp Takaka bezoeken we de Waikoropupu bronnen, daar wellen duizenden liters puur helder water per minuut op uit de grond. Dit water loopt via een rivier regelrecht de zee in en wordt niet gebruikt omdat het een heilige plek is voor de Maori. Voor ons is dit iets onbegrijpelijks, in Nederland zouden we heel wat geven voor zoveel mooi helder en zuiver water. We laten Bussy weer terugklimmen over de Takaka-pas, en rijden richting de westkust.

De Westkust

We krijgen in een i-site, een soort VVV-kantoor, een informatiefolder over Oparara Bassin en slaan dan ook bij Westport af naar het noorden. Via een lange grindweg komen we eindelijk aan op een parkeerterrein met spiksplinternieuwe toiletten en dakjes waar nog informatieborden onder moeten worden geplaatst. Er staan een stuk of vier wandelingen aangegeven en wederom ontdekken we dat er erg mooie paden zijn aangelegd midden door bossen met altijd aan het eind een prachtig natuurverschijnsel. De eerste wandeling ging naar een beeldschoon spiegelmeer de andere twee die we gelopen hebben Een brutale Wekakwamen uit op kalksteengrotten waar een rivier met eindeloos geduld een behoorlijk gat in heeft gemaakt.

We kamperen op het parkeerterrein met de splinternieuwe toiletten midden in de natuur en hebben het rijk alleen. De zandvlooien proberen ons suf te pikken maar die weren we af met lange broek en trui met lange mouwen. De niet bedekte delen smeren we in met antimuggencreme waar je huid bijna van oplost vanwege het hoge deetpercentage. De Weka's, brutale loopvogels lopen gezellig om ons heen en proberen te bietsen van onze pannenkoeken.

Gletschers

Als we langs de westkust in wat regenachtig weer naar het zuiden afzakken, komen we aan bij de Franz Jozef gletscher. Het weer klaart gelukkig op waardoor het aantrekkelijk wordt om te wandelen. Eerst lopen we naar Pete's Pool, een meertje waarin de gletscher op toverachtige wijze weerspiegelt, je wordt er gewoon stil van als je er naar kijkt. We lopen nog door naar een gletscher-rivier waar het ijs op de oevers ligt. Uiteindelijk brengt een forse wandeling over de rotsachtige rivierbedding en langs watervallen ons tot dichtbij de sneeuw, helaas is het wandelen in de sneeuw alleen toegestaan als je een gids bij je hebt. Het mag de pret niet drukken want we hebben een prachtig uitzicht op de gletscher waarop je in de verte piepkleine mensjes ziet lopen. Daardoor realiseer je je hoe enorm de gletscher is.

Later in de middag rijden we door naar de Fox gletscher maar we hebben die dag al genoeg lichaamsbeweging gehad zodat we ons beperken tot het kijken naar de gletscher en het maken van een paar foto's vanaf een mooi uitzichtspunt. Dan wordt het tijd om een plekje voor de nacht te zoeken en we slaan ons kamp op bij Lake Paringa. Het prachtige Lake Paringa

Vervolg

Onze acht weken durende trip met Happy Bussy is te lang om in één verhaal te beschrijven. Het vervolg kan je lezen in deel 2.

Copyright © 2004-2025 Dory Janssen en Hans van Domselaar