Happy Monster: Sailing Around the WorldHappy Monster Logo
Happy Monster: Sailing Around the World
18 februari 2009

Fiji en Nederland

Aankomst op Fiji

We stellen vast dat we de mooiste tocht sinds tijden meemaken. De trip van Wallis naar Fiji duurt drie dagen en de wind is prettig van kracht en uit de juiste richting. De zee is kalm, de zon schijnt, geen wolkje aan de lucht, alles is perfect. Nou ja, alles, Hans ligt plat op de bank want hij is op Wallis vlak voor vertrek door zijn rug gegaan. Even te hard aan de ankerketting getrokken en waarom? Joost mag het weten. De eerste vierentwintig uur doet Dory al het werk, ook 's nachts.

Fiji heeft een militair bewind en er gaan allerlei verhalen in het rond over lastige regels. Eén daarvan is de negen maanden regel. Een schip mag binnen negen maanden niet opnieuw Fiji aanlopen zonder boetes te riskeren. We varen naar Savu Savu en na wat heen en weer gebabbel via de marifoon kunnen we een bal oppakken van een plaatselijke jachthaven. We worden opgevangen door iemand van die jachthaven, een aardige man in een klein bootje en hij zorgt ervoor dat we veilig aan een mooring vast kunnen maken. Hij regelt ook dat er mensen van de douane en immigratie aan boord komen. Een uurtje later blijkt dat zowel douane als immigratie wordt afgehandeld door een alleraardigst meisje en er zijn totaal geen problemen. Ook zij vind het uitermate vervelend dat zeilers niet meer terug kunnen keren binnen negen maanden na vertrek.

Happy Monster aan een mooring bij Savu Savu in FijiHans zijn rug is nog niet echt genezen dus we blijven een paar dagen aan boord en al die tijd verbazen we ons over de stoom die aan de waterkant opstijgt, het ziet er geheimzinnig uit en het lijkt erop dat locale mensen er bezig zijn daar een varken te koken of zo. Eindelijk gaan we de wal maar eens op en bekijken we Savu Savu, een klein gezellig stadje. Op de markt kopen we vier bosjes kava, wortels van een plant waarvan de bevolking een drankje maakt dat door moet gaan voor de plaatselijke alcohol. In Tonga hebben we het al eens geproefd en de eerste paar bakjes smaken werkelijk afschuwelijk, het lijkt wel modder met een ijzersmaak. Daarna zijn je smaakpupillen dusdanig verdoofd dat het allemaal niet meer uitmaakt. Je wordt er lichtelijk verdoofd van en slaapt er heerlijk op. Op de weg terug wordt het stoomraadsel opgelost. Er zijn vlakbij heetwaterbronnen en het water stroomt over het strand naar zee. Daar koelt het af en vormt zodoende stoom waarin de varkens makkelijk onthaard kunnen worden.

Makogai en Nananu

Het wordt tijd om verder te gaan en we plannen een route tussen de eilanden van Fiji door waarbij we gebruik maken van waypoints en routes die al door andere zeilers zijn gebruikt. Heel Fiji ligt vol met koraalriffen dus goed plannen van de reis is hier extra belangrijk. Na een tussenstop bij een prachtig eiland vol met vogels komen we aan bij Makogai een bijna verlaten eiland waar in vroegere tijden een lepra colonie is geweest. We worden ontvangen door de beheerder van het eiland waar eens enkele duizende leprozen hebben gewoond. We doen hier onze eerste sevu-sevu, een traditie die nog steeds in stand gehouden wordt, waarbij je een bosje kava aanbiedt en daarmee toestemming vraagt om het eiland te bezoeken. Hierna laat de beheerder ons de resten zien van de gebouwen waarin de leprapatienten ooit woonden. De resten van de bioscoop en de toiletten zijn indrukwekkend. De Fransen die hier de leprozen van over de hele Pacific verzorgden, hebben veel moeite gedaan om er iets moois van te maken. De beheerder heeft er nu een dagtaak aan om ervoor te zorgen dat de natuur niet alles overwoekerd.

Overblijfselen van de bioscoop op het eiland Makogai in FijiNa een paar nachtjes vertrekken we met goede wind richting het eiland Yandua, maar onderweg stoppen we bij Nananu omdat het toch te ver is om in één dag naar Yandua te varen. We gooien het anker uit voor een eenzame kust met slechte één andere zeilboot en de volgende dag worden we gewekt door een gierende wind die strak over ons bootje waait. We durven zelfs niet ons Minimonster op te blazen want die zou zomaar wegwaaien van ons dek. We gaan dan maar niet aan wal en onder het geloei van Willy, onze windgenerator die de accu's makkelijk vol weet te houden vermaken we ons twee dagen lang met het kijken van films, lezen en het maken van een nieuwe fotopagina voor de website.

Yandua

Dan vertrekken we naar Yandua en na een prachtige tocht komen we aan in een baai waar nog enkele andere zeilboten voor anker liggen, onder andere de Grace van Sally en Geoffrey die we eerder in Samoa hebben ontmoet. Zij willen de sevu-sevu gaan doen in het dorp aan de andere kant van het eiland en wij besluiten om met hen de volgende dag mee te gaan. Lekker een uurtje wandelen naar het dorp, dachten we, maar dat viel verschrikkelijk tegen. Traditionele woningen op het eiland Yandua in FijiEindelijk na twee en een halfuur lopen komen we moe en dorstig bij het dorp aan. De Chief is er niet maar zijn vrouw ontvangt ons. We wachten en babbelen zeker een uur en Dory vraagt dan of we het dorp ook mogen bekijken zonder haar man te hebben gezien. Opeens is er actie en even later komt het opperhoofd binnen. We geven onze kava en krijgen een lunch van kasave. Gelukkig kregen we er ook thee bij want die droge wortels krijg je anders echt niet weg gekauwd. Na nog wat beleefdheden te hebben uitgewisseld krijgen we enkele bananen en beginnen we aan de terugtocht. Strompelend en hinkelend en met pijn in de voeten, enkels en knieën komen we eindelijk weer bij ons strandje aan. We hebben onze plicht gedaan en we zijn er trots op. We vullen onze dagen met snorkelen bij een bijzonder mooi rif in de baai en borrelen met andere zeilers op het strand.

Het paradijs dat de Yasawa's heet

Na Yandua richten we ons op de Yasawa's, een groep eilanden aan de westkant van Fiji waar de films "Blue Lagoon" en "Castaway" zijn opgenomen. Om daar te komen moeten we een spannende tocht maken. Tussen de eilanden liggen erg veel koraalriffen en terwijl Dory stuurt staat Hans meestal op de boeg om te voorkomen dat we vastlopen op ondiep koraal. Gelukkig is het water glashelder zodat alle riffen goed zichtbaar zijn. We komen aan bij Sawa-I-Lau en laten het anker zakken op een mooi plekje waar slechts één andere boot ligt. Het is hier best wel toeristisch met een zoutwatermeer in een prachtige grot en we hadden verwacht dat het hier zou wemelen van de boten maar niets is minder waar. De volgende dag hebben we de baai helemaal voor onszelf, het uitzicht is indrukwekkend en we genieten hier drie dagen van alles wat er maar te zien valt.

Uitzicht op zee vanaf een eiland bij Blue Lagoon in de Yasawa'sDan manoevreren we tussen het koraal verder naar het volgende plekje in het paradijs, het eiland Blue Lagoon. Het wordt zo genoemd omdat hier destijds de film "Blue Lagoon" met Brooke Shields is opgenomen. Bij het eerste strandje waar we langs varen mogen we niet ankeren omdat daar een resort is waar mensen ongeveer 2500 dollar betalen om een nachtje te slapen. We ankeren dus bij het volgende strandje waar een eenvoudiger resort is en waar we zelfs welkom zijn om te komen dineren. We geven er zomaar 50 euro uit maar hebben dan ook een maaltijd die in onze ogen culinair verantwoord is.

Aan de overkant is een dorp waar we samen met Michael en JoAnne van de zeilboot Destiny de sevu-sevu doen. De mensen wonen en leven hier nog op de traditionele manier, soms zelfs in rieten hutten maar de tegenstellingen zijn verrassend: de zoon van de chief heeft in Auckland politicologie gestudeerd en is nu vertegenwoordiger van Fiji bij de Verenigde Naties in New York.

Zodra het weer het toelaat lichten we het anker en steken we over naar Vunda Point Marina, een kleine jachthaven in de buurt van de stad Lautoka. Het is er broeierig warm en er staat bijna geen wind als opeens het bericht komt dat er goed weer opkomst is om naar Nieuw Zeeland te varen. Dat is eerder dan wat we van plan waren maar met de barre tocht van vorig jaar in ons achterhoofd besluiten we om deze kans niet voorbij te laten gaan. We brengen nog een dag in Lautoka door om goedkoop kleding te kopen (3 dollar voor een broek of trui) en voor de overtocht die ongeveer tien dagen gaat duren verse groenten in te slaan.

Naar Nieuw Zeeland

Er staat bijna geen wind als we op de motor Vunda Point verlaten en onze overtocht naar Nieuw Zeeland beginnen. Hans controleert nog even de motor en ziet drup, drup, drup,... er lekt een beetje koelwater uit een slang. We zetten de motor uit en zeilen verder, we zijn tenslotte zeilers en ach zo'n lekje. Maar een uurtje later begint het toch te knagen, een tocht van minstens tien dagen met een moter die lekt!? Er waaide inmiddels een lekker briesje dus we zeilden al even als we toch nog maar even de motor starten en ja hoor, het water spuit er uit en het lijkt erop dat onze motor elk ogenblik kan overlijden aan een slagaderlijke bloeding. We richten onze boeg op Muscet Cove en na een uurtje varen met heel veel water bijvullen pakken we er een mooring op. Gelukkig hebben we een reserveslang om de lekkende te vervangen maar de motor is bloedheet dus er zit niets anders op dan tot morgenochtend te wachten en ons voor de avond te verwennen met een etentje in het restaurant aan het zwembad.

Hier wil je niet tegenaan varen, zeker 's nachts nietDe volgende ochtend beginnen we vroeg met de reparatie en om elf uur zijn we weer onderweg. Tien dagen lang varen we veel aan de wind met minstens twintig knopen wind, de zeeziekte houdt lang aan maar we gaan als een speer. We slaan ons er door heen en komen veilig aan in de jachthaven van Opua. Het is dan vrijdagavond half zes en we moeten tot de volgende ochtend wachten op de douane en de immigratiedienst. Maar vrijdagavond betekent dat er een zeilrace wordt gehouden. Op bijna iedere boot die langs komt zitten wel mensen die we kennen en die ons van harte welkom heten terug in Opua, het is een soort van thuiskomen.

Solliciteren

Vorig jaar hadden we al besloten om weer terug te keren naar Nieuw Zeeland en dan een tijdje te gaan werken zodat we de scheepskas een beetje kunnen bijvullen. Nu is het zover en aangezien Hans als website developer de meeste kans maakt richten we onze pijlen op de IT-business en zodra hij wordt aangenomen krijgen we beiden een werkvergunning. We sturen minstens vijftien emails de deur uit maar het resultaat is belabberd: slechts één email terug. Dit moet dus anders, Hans moet zijn gezicht laten zien dus we pakken ons Happy Bussy vol en gaan op weg naar Auckland. Voorbereidingen voor het solliciterenOnder supervisie van Dory koopt Hans een mooie zwarte broek, wit overhemd, bijpassende stropdas en schoenen die zo beroerd zitten dat Hans er nog geen tien minuten op kan lopen maar alles voor het goede doel. Alle recruitmentbureau's en IT-bedrijven die we hadden gemaild bezoeken we maar overal het zelfde liedje: nee, geen baan op dit moment maar we houden uw aanvraag in onze bestanden. Enigszins teleurgesteld keren we na een paar dagen terug naar Opua, we hebben het in ieder geval geprobeerd en na de vakantie gaan we door. Dan stuurt Dory een mailtje naar Bay Audiology voor een baan als audiciën en krijgt direct een mail terug. Er volgt een gesprek in de dichtsbijzijnde winkel en een afspraak voor een tweede gesprek volgt al snel.

Naar Nederland

Maar dan komt het mailtje van de broer van Dory dat het niet zo best gaat met haar moeder. De beslissing is snel genomen, we boeken een ticket naar Holland. Eerst zijn we natuurlijk bedroefd om het bericht maar later ook weer blij verheugd om na drie en en half jaar al onze vrienden weer te zien. Alles gaat daarna in razend tempo, we pakken een rugzak en een weekendtas, regelen een lift naar de wal zodat Mini op het dek kan blijven en rijden met ons Bussy naar Auckland. Daar slapen we een nacht in een motel waar we het busje kunnen laten staan. We worden naar het vliegveld gebracht en beginnen aan zevenentwintig uur met vliegen, zitten, wachten tijdens de tussenstop in Kuala Lumpur in Maleisië, weer zitten, vliegen en dan zijn we op Schiphol. Dory's broer haalt ons op en het is heerlijk om elkaar weer te zien.

Sneeuw en kou

De maand dat we in Nederland zijn besteden we natuurlijk met dagelijkse bezoekjes aan Dory's moeder. We huren een Fiat Panda (onze Happy Pinda) en crossen het hele land door om vrienden en familie te bezoeken. Hans gaat in Driebergen een paar keer lekker uit zijn dak met alle muzikanten waarmee hij altijd muziek heeft gemaakt, we rijden naar Den Haag, Lisse, Arkel, Soest, Soest en nog een keer Soest, weer naar Arkel en nogmaals naar Arkel, eten eindelijk weer eens frikandellen en echte Dobbe kroketten (of was het Kwekkeboom) en maken van de gelegenheid gebruik om onze paspoorten te vernieuwen. Dory krijgt het voor elkaar om voor haar moeder, die met de dag weer meer opknapt, een permanent plekje in het verzorgingstehuis te regelen en na precies een maand leveren we onze Happy Pinda weer in en vliegen terug naar de zomer van Nieuw Zeeland, waar we ons sollicitatie-avontuur voort zetten.

Lang niet gezien: rijp op de takken in de tuin

Copyright © 2004-2025 Dory Janssen en Hans van Domselaar