Happy Monster: Sailing Around the WorldHappy Monster Logo
Happy Monster: Sailing Around the World
19 februari 2007

Bonaire, Curaçao en Cuba

Bonaire

Onze aankomst op Bonaire wordt vergezeld door een eenzame flamingo die overvliegt als we in de vroege ochtend Kralendijk naderen. Het is een raar gezicht, zo'n lange knalroze stok met een paar vleugels boven je boot. Aankomend bij de wal zien we al snel de "Torn Too" van Rob en Ingrid liggen en we pakken de mooring ernaast. Als we op orde zijn en we hebben ingecheckt bij de immigratie en de douane gaan we even bij ze op bezoek. Karels Beach Bar, de meest bekende bar op BonaireWe praten bij over de periode vanaf het moment dat we Suriname hebben verlaten tot hier en maken afspraken om samen te duiken en een auto te huren om het eiland te verkennen.

Een week lang beginnen we elke dag met een ochtendsnorkel rondom de boot. Er zwemmen grote papegaaivissen die, zo lijkt het, zich speciaal voor ons iedere dag opmaken met de mooiste felle kleuren. Ook zien we diverse andere zeer fraaie vissen waarvan we de namen niet kennen. Rob en Hans gaan twee keer duiken terwijl Ingrid en Dory dan gaan snorkelen. De onderwaterwereld rondom Bonaire is prachtig.

Op een zondag gaan we met een pittig geel jeepje over het eiland. We rijden door het Washington Park en bij de zoutpannen zien we heel veel flamingo's maar ook groengele papagaaitjes en de oranje en gele troepiaal komen regelmatig langs vliegen.

Maar een hoogtepunt van Bonaire is de Wattaburger, een echte Nederlandse snackbar waar we dagelijks iets hebben gegeten met de wetenschap dat we waarschijnlijk de komende jaren niet meer de gelegenheid hebben om een frikandel speciaal, een kwekkeboom croquet of een berenklauw met pindasaus te eten.

Na een week verlaten we Bonaire en zeilen in één dag naar Curaçao.

Kerst op Curaçao

Een beetje zenuwachtig zitten we in het Chogogo resort. De bus zal binnen enkele ogenblikken arriveren met onze vrienden Dick en Thea uit Nederland. Dick bovenop de Christoffel bergHet is voor het eerst sinds lange tijd dat we bezoek krijgen uit Nederland en dat is iets waar we naar uit hebben gekeken. De bus komt zonder Dick en Thea maar gelukkig vertellen ze ons kort erna dat ze al in hun appartement zijn. We lopen erheen en het is een geweldig weerzien. Eerst een beetje raar maar al snel alsof we elkaar nog pas gezien hebben. We spreken af om samen te eten op eerste kerstdag. Het wordt een fantastisch kerstdiner met luxe gerechten zoals we lang niet hebben gehad.

We toeren een dagje met ze over het eiland met de auto die ze hebben gehuurd. We moeten in het begin erg zoeken naar de juiste weg, maar uiteindelijk doen we alle dingen die gepland waren. We beklimmen de Christoffel berg, het laatste stuk met handen en voeten, we snorkelen bij een strandje en zien aan de noordkant van het eiland de zee tegen de rotsen slaan bij de zogeheten boca's. Het is een fantastische dag.

Een paar dagen later nemen we afscheid en werken we weer verder aan de boot. Elke dag zijn er wel klusjes te doen. We vieren Oud en Nieuw aan boord van ons schip in het Spaanse Water, de enorme baai waar we liggen, we zien rondom veel, fantastisch erg mooi vuurwerk.

Uiteindelijk zijn we bijna een maand in Curaçao geweest dus zodra de wind het toelaat vertrekken we naar Cuba. Zolang die oude baas daar nog leeft willen we graag de sfeer van dat land proeven voordat er vanalles gaat veranderen.

Zeilen van Curaçao naar Cuba

Het is lang geleden dat we een lange tocht hebben gemaakt en we krijgen wat last van vertrekkers-stress. Maar het weerbericht is goed, de wind zal de komende dagen niet harder dan kracht zes zijn dus het moet een rustige tocht worden. Helaas, de wind neemt al de eerste dag toe tot windkracht zeven à acht en dat blijft een paar dagen zo. De zee is wild om ons heen, de golven gooien onze boot heen en weer en we leven weer in een cocktailshaker. Het fort El Morro bij Santiago de CubaMaar als we eenmaal tussen Haïti en Jamaica varen wordt het rustiger. Zowel de hoogte van de golven als de wind nemen af. We willen de fok verder uitrollen en merken dan dat die blijft steken. We starten de motor en halen de fok naar beneden om het rolreefsysteem te repareren, Als we daar mee bezig zijn stopt opeens de motor. Er is dan bijna helemaal geen wind meer en Hans kan dus met een snorkel achter de boot hangen om te kijken of er iets in de schroef zit. Die is gelukkig in orde. Ook onze dynamo blijkt niet het probleem te veroorzaken. Dus dan is het waarschijnlijk dat onze diesel vies is en de filters verstopt zijn. Toch maar eerst het rolreefsysteem repareren. Als dat klaar is kunnen we nog net met daglicht een van de twee dieselfilters vervangen, en tjonge jonge jonge, wat is dat ding vuil. Dat moet dus wel de oorzaak zijn. De volgende dag maken we de klus af, en zowaar kunnen we de motor weer aan de praat krijgen.

Na zes dagen zien we Cuba voor ons opdoemen. Hoge bergen zijn ver van tevoren te zien. Nu krijgen we de zenuwen. Hoe zal het zijn? Hoe is het als ze daar je boot doorzoeken? Leeft Castro nog of is het land vervallen in één grote anarchistische bende? We proberen nog naar het nieuws te luisteren maar dat lukt niet.

Cuba

Als we door een smal kanaal het binnenwater bij Santiago de Cuba opvaren proberen we via de marifoon contact te maken met de Guardia Frontera, maar daar reageert niemand en dus varen we maar door. Bij de haven in Santiago vragen ze ons eerst te ankeren maar vanwege de harde wind mogen we al snel aan de steiger. Dan kan het circus beginnen. Eerst komen de dokter en iemand van de immigratie aan boord, vervolgens de voedselspecialisten en ongediertebestrijding. En alsof dat nog niet genoeg is komen zes man van de douane aan boord. Er wordt drie uur lang gekeken naar alles wat we aan boord hebben. De mensen die het werk doen zijn nieuwsgierig maar wel beleefd. Muzikanten in Santiago de CubaAls hoogtepunt komt er een schattig, kwispelend hondje aan boord dat naar drugs moet zoeken en erg veel aanmoediging nodig heeft om te snuffelen. Uiteindelijk krijgen we een briefje in ons paspoort en zijn we vrij. Het totale in en uit klaren kost wel ruim 100 dollar, maar we zijn nu legaal in Cuba!!!

Onze boot ligt ruim tien kilometer van Santiago de Cuba af en alleen met een dure taxi van zes dollar is de binnenstad bereikbaar. We bezoeken enkele bezienswaardigheden en leren meer over de geschiedenis van Cuba maar over het algemeen vinden we de stad vies, het stinkt er naar uitlaatgassen en industrie. De vele muzikanten op straat maken wel weer veel goed.

Op een zaterdagochtend gaan we met Emilio, de barkeeper van de haven, naar de groente- en fruitmarkt. We rijden met het openbaar vervoer, een vrachtwagen waarin in de achterbak houten banken zijn gezet, naar de stad. Daar wisselt Emilio onze Cubaanse dollars om voor pesos en daardoor kopen we heel goedkoop onze groente, fruit en vlees in. Voor één Cubaanse dollar (CUC) krijg je namelijk vierentwintig pesos.

De Cubanen verdienen pesos en daarmee kunnen ze alleen beperkt hun eerste levensbehoeften kopen, ze zijn dus erg arm. Ze kunnen wel hun pesos wisselen in CUC's en daarmee in de toeristenwinkels kopen maar van een gewoon salaris, ongeveer tweehonderdvijftig pesos, is dat niet te betalen. Er wordt dus erg veel zwart geritseld en geregeld.

We gaan een dagje uit, samen met een Engels stelletje van de "Sentinel". We huren voor de hele dag een taxi. Eerst beklimmen we de Grand Piedra, een hoge berg met op de top een groot rotsblok, te bereiken via vierhonderdvijfenzestig traptreden. Daarna bezoeken we het fort "El Morro" dat we bij het binnenvaren al hadden gezien, ooit door de Spanjaarden ergens in de zeventiende eeuw gebouwd. Verder bezoeken we een beroemd kerkhof en eten in een leuk restaurantje.

Na een week gooien we de trossen los en varen we naar Cienfuegos, ruim driehonderd mijl verderop. Daar hoeven we niet in te klaren, ook de havenmeester is blij dat we al zijn ingeklaard, dan hoeft hij, zoals hij dat zelf zegt, niet het hele circus op te starten. We ontmoeten daar Gerjan en Ans van de "Spirit". We besluiten al snel om met z'n vieren naar Havana te gaan met taxi, bus of trein.

De jachtclub bij de haven in CienfuegosCienfuegos is een veel mooier en vriendelijkere plaats en zelfs de autoriteiten hier zeggen dat het lijkt of Santiago in een ander land ligt. De vriendelijkheid van de mensen, de paardenkarren en de prachtige gebouwen maken Cienfuegos tot een feest.

Samen met Gerjan en Ans besluiten we om per taxi naar Havana te gaan. We zitten met kramp in een te kleine auto, een soort Russische Lada, maar de aankomst in de prachtige stad maakt alles weer goed. We vinden al snel een zogeheten Casa Privada, waar we een kamer met badkamer kunnen krijgen voor vijfentwintig dollar. Het is er netjes en schoon en vlak bij het centrum. Twee nachten en dus drie dagen bekijken we de hoogtepunten van Havana. Museum van de revolutie, sigarenfabriek, veel kunst, cafés met muziek, toeristenmarkt en natuurlijk het grote plein van de revolutie waar Fidel ieder jaar zijn nieuwjaarstoespraak houdt. We hebben ongelooflijk veel plezier met z'n vieren en Gerjan maakt daar een leuk filmpje van dat hij later samen met Hans monteert. Op de terugweg zitten we veel ruimer in een oude Cadilac, waarvan er in Cuba nog duizenden rondrijden.

Na nog een paar erg gezellige dagen in Cienfuegos gaan we de zee weer op, op weg naar de Kaaiman Eilanden, een stukje Engeland op een paar superkleine koraaleilandjes.

Rampentocht

Het weerbericht is prima op onze vertrekdag, maar nog voordat we op zee zijn krijgen we een windkracht zeven over ons heen, en dan ook nog pal tegen, we kruisen dus tegen de wind in. Langzaam wordt het iets rustiger en tegen de avond komen we langs een ondiepte. Nog voordat we daar zijn geeft onze dieptemeter al aan dat het zeven tot hooguit twintig meter diep is. Dit kan niet waar zijn!! We vergelijken de elektronische kaart met de papieren, ze komen niet overeen. We gaan pal westwaarts om zo snel mogelijk diepte te krijgen maar het lijkt overal ondiep te zijn. Dan toch maar weer naar het zuiden en na drie uur worstelen geeft de dieptemeter nog soms even ondiepte aan. Zouden het enorme scholen vis zijn geweest? Gelukkig, dat is voorbij, maar dan komt het onweer, dat we alsmaar in de verte zagen, dichterbij. Het is beangstigend, een continue oplichtende hemel en de donder boven ons hoofd. Hans en Dory blijven lachen, ondanks de rampentochtWe proberen er nog van weg te varen, maar besluiten uiteindelijk onze koers maar op te pakken en er dwars door heen te gaan. Dan komen er heel harde winstoten en opeens zien we dat ons zeil gescheurd is. De enige oplossing is om het verder te reven zodat we nog een klein zeil over hebben. Als dat klaar is, is het onweer wat verder achter ons en wordt het rustiger, maar onze koers blijkt niet bezeild. De volgende dag sukkelen we verder met te weinig zeil, niet in de juiste richting. We willen de motor starten maar dat lukt bijna niet, we maken ons zorgen over de startaccu en de motor, maar uiteindelijk blijkt later alles toch te werken, en het weer en de zee zijn nu veel rustiger. Omdat de windvaan niet goed werkt bij weinig wind zetten we de elektrische stuurautomaat aan. Met een knal breekt de aandrijfriem. Houdt het nou nooit op?? Durven we het stuur eraf te halen midden op zee? We doen het gewoon en met ons reserveriempje krijgen we de stuurautomaat weer in orde.

We hebben weer een nacht goed geslapen en willen water maken. De watermaker was vervuild en met het juiste schoonmaakmiddel krijgen we hem weer aan de praat. Hans heeft al bijna een liter water gemaakt als met een grote knal het plastic huis breekt. Het overdrukventiel heeft waarschijnlijk niet gefunctioneerd waardoor hij uit elkaar is geknald. Uiteindelijk komen we dus met een gescheurd zeil een kapotte watermaker, een gerepareerde stuurautomaat en vage motorklachten aan op de Kaaiman Eilanden. We zijn twee nachten langer onderweg geweest dan gepland. Na het inklaren krijgen we te horen dat er een swell aan komt, dat betekent erg hoge golven waardoor we voor de veiligheid naar de zuidkant van het eiland moeten. Daar liggen we drie dagen te wachten zonder dat we aan wal kunnen.

Maar op het moment dat we dit verhaal publiceren hebben we toch weer voet aan wal kunnen zetten.

Copyright © 2004-2025 Dory Janssen en Hans van Domselaar